Հայտնի է ոզնիների 20 տեսակ, որոնք ընդգրկվում են 2 ենթաընտանիքներում՝ առնետանման և իսկական ոզնիներ։ Վերջիններիս բնորոշ են կարճ պոչը, մեջքի փշերի առկայությունը և ենթամաշկային երկայնական ու օղակավոր մկանները, որոնց կծկումից մարմինը վերածվում է փշապատ գնդի։

Հայաստանում հանդիպում է 2 տեսակ՝ սպիտակափոր և մեծականջ ոզնիներ։

Սովորական ոզնիների մարմնի երկարությունը 20-25 սմ Է, պոչինը՝ 2 – 3, 5 սմ։ Փորի մորթին գորշ Է։ Առավել տարածված են նախկին Թումանյանի, Ստեփանավանի,

Հոկտեմբերյանի, Աշտարակի և Աբովյանի շրջաններում, հիմնականում՝ անտառներում, այգիներում, թփուտներում, գետերի ափերին և կիսաանապատներում։ Ակտիվ են գիշերը։ Ձմռանը քուն են մտնում։ Սնվում են միջատներով և մանր ողնաշարավորներով: