Ամառային մի պայծառ օր էր։ Կրիան արթնացավ քնից և հիշեց, որ իր ծննդյան օրն է։ Նա շատ ուրախացավ, ապա քիչ անց տխրեց, որովհետև կրիան ոչ մի ընկեր չուներ, որ հրավիրեր ծնունդին։ Կրիան դանդաղաշարժ կենդանի էր։ Ոչ ոք չէր սիրում նրան և հետը ընկերություն չէին անում։ Նա մտածեց, որ պետք է ճամփորդի և գտնի իսկական ընկերներ, որ իրեն կսիրեն իր բոլոր թերություններով։ Նա շատ երկար ճամփորդեց և հասավ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր։ Այնտեղ կրիան ծանոթացավ բոլոր երեխաների և ուսուցիչների հետ և շատ սիրեց նրանց։ Բոլորը սիրով ընդունեցին կրիային և միասին նշեցին նրա ծնունդը՝ ծեսով, գեղեցիկ երգ ու պարով։ Կրիան այնքան երջանիկ էր, որ այդ օրվանից բնակություն է հաստատել կրթահամալիրի ագարակում։

Это было солнечное летнeе утро. Черепаха проснулась и вспомнила, что сегодня её день рождения. Она очень обрадовалась, но потом  загрустила, потому что у неё не было друзей, чтобы   пригласить их на день рождения. Черепаха медленное животное, поэтому никто не хотел с ней дружить. Она подумала, что должна отправиться в путешествие и найти настоящих друзей, которые  будут любить  ее несмотря на все недостатки. Она очень долго путешествовала и дошла до комплекса «Мхитар Себастаци». Здесь  она познакомилась со всеми  учителями и учениками очень полюбила их. Все с любовью приняли черепаху и все вместе отметили её день рождения. Черепаха была так счастлива, что с этого дня она жила  на ферме комплекса.