զատկական երգեր

զատկական երգեր

Զնկլիկ

Զնկլիկ, օրոճ եմ շարե,
Զնկլիկ, գոտիս եմ կարե,
Զնկլիկ, պատը ծագեցին,
Զնկլիկ, հարսին հանեցին:
Տարան, փող տանին, Զատկին կբերեն,
Տարան, փող տանին, Զատկին կբերեն:
Հարսին հանին քողերով,
Զնկլիկ, կարմիր սոլերով,
Զնկլիկ, նախշուն թաթերով,
Զնկլիկ, դեղին մոմերով:
Տարան, փող տանին, Զատկին կբերեն,
Տարան, փող տանին, Զատկին կբերեն:
Հավարն հասավ վերին թաղ,
Հարսնառն էկավ փախեփախ,
Հարսին առան ու տարան,
Տարան հարի Ապարան:
Տարան, փող տանին, Զատկին կբերեն,

Տարան, փող տանին, Զատկին կբերեն:

Զա՛րկ, բոլոճիկ, զարկ

Զա՛րկ, բոլոճիկ, զարկ,
Դու զարկ, ես խաղամ: – 2անգամ
Ճաշիկ, դու պաղի,
Սարակ դու քաղի:
Զա՛րկ, բոլոճիկ, զարկ,
Դու զարկ, ես խաղամ: – 2անգամ
Զատկե զատիկ է,
Նավակատիկ է:
Զա՛րկ, բոլոճիկ, զարկ,
Դու զարկ, ես խաղամ: – 2անգամ
Զատկե զատիկ է,
Չամչե հատիկ է:
Զա՛րկ, բոլոճիկ, զարկ,
Դու զարկ, ես խաղամ: – 2անգամ
Զատկի ձուն ներկի,
Դրկիցին տվի:
Զա՛րկ, բոլոճիկ, զարկ,

Դու զարկ, ես խաղամ: – 2անգամ

Բարի լույսի զանգեր զարկին

Բարի լույսի զանգեր զարկին
Զընգզընգալեն անու՜շ, անու՜շ,
Լույսը բացվեց մեր աշխարհքին
Ճըղճըղալեն անու՜շ, անու՜շ:
Առուն հովտեն փախուստ կտա
Գըլգըլալեն անու՜շ, անու՜շ,
Բարակ հովը կըշընկշընկա
Զըլզըլալեն անու՜շ, անու՜շ:
Երամ կապած կռունկն եկավ
Կըռկըռալեն անու՜շ, անու՜շ,
Տաղ կըկարդա քարեն կաքավ

Կըղկըղալեն անու՜շ, անու՜շ:

Յալալի

Յալալի, տերն հարություն է առել,Յալալի, հավը կարմիր է ածել,Յալալի, Պողոսն երազ է տեսել,Յալալի, Պողոս, երազդ ի բարի,Յալալի, շնորհավոր Ձեր Զատիկ,Յալալի, Ձեր Զատիկն ու մեր Զատիկ։

Յալալի, ախպերս ուր է, ուր է,Յալալի, պառկել բաղչան ի քուն է,Յալալի, նըխշուն բարձը գլխուն է,Յալալի, ջուր վերևոք անցել է,Յալալի, նըխշուն բարձը թրջել է,Յալալի, ախպորս քնից հանել է,Յալալի, ախպեր, ելի էդ քնից,Յալալի, գինի խմի էս գավից,Յալալի, գինին անապակ խմի:Յալալի․․․

Բոբիկ ջուր մի էրա

Բոբիկ ջուր մի էրա

Բոբիկ ջուր մի էրա, բոբիկ ջուր մի էրա,Փուշ կըմտնի ոտդ, ջանեջան, կեղնի յաման յարա:

  1. Ձեր բաղի դուռը բաց է, բոբիկ ջուր մի էրա,Ոտներդ շաղով թաց է, բոբիկ ջուր մի էրա,Փուշ կըմտնի ոտդ, ջանեջան, կեղնի յաման յարա:Փուշ կըմտնի ոտդ, ջանեջան, կեղնի յաման յարա:

Read more

Թումանյանի եվ աղայանի ընկերության մասին

Թումանյանի եվ աղայանի ընկերության մասին

Մի պատմություն Թումանյանի և իր ընկերոջ մասին:
1900-ական թթ. սկզբներին սրվել էին հայ-թաթարական հարաբերությունները: Թումանյանը, իր հետ վերցնելով ամենամտերիմ ընկերոջը՝ Ղազարոս Աղայանին, գնում է Ելիզավետպոլի նահանգի Ղազախ գավառ՝ բանակցությունների: Կողմերից ոչ մեկը չի ուզում զիջել: Թուրքերից մեկն առաջարկում է. «Թող ձեզնից մեկը կոխ բռնի մեր փահլևանի հետ: Թե դուք հաղթեք` ձեր ուզածով լինի, թե մենք՝ մեր ուզածով»: Խեղճ Թումանյանը, որ մի նրբիրան մարդ էր, անհանգստանում է: Բայց անմջապես տեղից կանգնում է հաղթահասակ Աղայանը և թավ մորուքն սպառնագին առաջ ցցելով ասում. «Բերեք ձեր փահլևանին»:
Մեյդան են բերում մի ջլապինդ հսկայի: Սկսվում է մենամարտը: Հուզմունքից քրտնաթոր Թումանյանը մի գլուխ բացականչում էշ. «Ղազար ջան կեռ տուր, Ղազար ջան կեռ տուր…», Աղայանի համբերությունը հատնում է. «Դե հերիք է, էլի, Հովհաննես, դու ինձանից վեր գցած թուրք ուզի»: Ասում է Ղազարն ու գետնով տալիս թուրքին:

Read more