Հեքիաթը գրական հայերեն (բայց իմ բառերով)

Երեք ընկեր են լինում։ Նրանք ընկերանում են որպեսզի իրար հետ գողություն անեն։ Դրանցից մեկի մոտ փող է լինում և մյուս երկուսը որոշում են սպանել նրան։ Տղան փախչում է թաքնվում մի չաշխատող ջրաղացի մեջ և լսում կենդանի խոսակցությունը օրերը անցկացնելու մասին։ Նա իմանում է որ աղվեսը ոսկի է ունենում և գնում է աղվեսի հետևից մինչև բունը։ Հանում է ոսկին և քշում աղվեսին բնից։ Հետո նա գնում է մի հովվի մոտ ուզում այն այծին որի մասին պատմել էր գայլը և ասել որ այդ այծով կարելի է բուժել թագավորի տղային։ Նա գնում է այդ ոսկիներով այծի գլուխը և ոտքերը։Դրանից անմիջապես հետո գնում է թագավորի մոտ տղային բուժելու։ Տղան առողջանում է և այդ բարիքի փոխարեն արքան որոշում է քաղաք կառուցել այն տեղում որտեղ կուզի տղան։ Տղան ընտրում է մի վայր որի մասին պատմել էր արջը զրույցի ժամանակ` մի ջրաղացի մոտ։ Արքան կառուցում է քաղաքը և Տղան ունենում է իր սեփական հարստությունը։ Դա իմանալով գալիս են երկու ընկերները և իրեն հարց ու փորձ անում թե ինչպե՞ս հարստացավ։ Նա էլ պատմում է իր գլխին եկածը։ Ընկերները իմանում են տեղը և գնում կենդանիների զրույցի լսելու։Կենդանիները գանգատվում են իրենց գլխին եկածից և հասկանում, որ այդ ժամանակ իրենց լսող էր եղել։ Փնտրում են գտնում երկու գողերին և նրանց վերջը տալիս են։

Այս հեքիաթը նրա մասին է որ պետք է մտածես ինչո՞ւ ես այդ քայլը անում, ինչ որ անում ես դա վերադառնում է հետ, պետք է գործել մտածված և այլն։