Մի օր մի քանի տղաներ խաղում էին լճակի եզրին որտեղ ապրում էր գորտերի ընտանիքը: Տղաները զվարճացան քարեր նետելով լճակի մեջ այնպես, որ քարերը ցատկեն ջրի վրայով: Քարերը թռչում էին արագ, մեկը մյուսի ետևից և տղաները հաճույք էին ստանում: Բայց լճակի խեղճ գորտերը վախից դողում էին: Գորտերից վերջինը՝ ամենածերը և ամենահամարձակը ասաց.
-Օ խնդրում եմ թանկագին երեխաներ, վերջացրեք ձեր դաժան խաղը: Դա կարող է զվարճալի լինել ձեր համար, բայց դառնալ մեր մահի պատճառը:
Միշտ կանգ առեք՝ մտածելու, թե արդյոք ձեր զվարճանքը չի՞ կարող լինել ուրիշի դժբախտության պատճառը:
Համբարձումյան Անի🪶 