Գետի միջով լողացող աղվեսը հազիվ կարողացավ հասնել ափին, որտեղ նա կապտած ու ուժասպառ պառկեց սրընթաց հոսանքի հետ պայքարից։ Շուտով նրա վրա նստեց արյուն ծծող ճանճերի պարս, բայց նա հանգիստ պառկած էր, դեռ շատ թույլ էր նրանցից փախչելու համար:

Մի ոզնի պատահեց. -“Թույլ տուր քշեմ ճանճերին”-ասաց նա ընկերական ։

“Ոչ ոչ” — բացականչեց Աղվեսը, — մի՛ խանգարիր նրանց։ Նրանք հափշտակում են այն ամենը, ինչ կարողանում են։

Ավելի լավ է կրել ավելի փոքր աղետը, քան ավելի մեծ ռիսկի գնալ այն հեռացնելիս:

Թարգմանությունը կատարվեց https://www.read.gov/aesop/114.html էջից։