Դուրս գրիր անհասկանալի բառերը և բացատրի՛ր բառարանի օգնությամբ։

Լոք-լայն, կայտռալ-վխտալ, պանդխտական-օտարական, լևիաթան-ըստ Աստվածաշնչի ավանդության՝ վիթխարի ծովային հրեշ կամ թռչող վիշապ,

Ըստ ստեղծագործության նկարագրի՛ր և բնութագրի՛ր Հայկանուշին։

Նա մի որբ, գեղեցիկ և բարձրահասակ մի հսկա աղջիկ էր։ Բնավորությամբ բարի և մեծահոգի էր օգնում էր բոլորին ով կարիք ունի։ Նրա պես ուժեղ հսկա չկար այդ վայրերում։ Շատ բարի և շատ գթած էր։ Միշտ բաժանում էր չունեցողներին։

Առանձնացրո՛ւ Տորքի սիրո նկարագրության հատվածները։

– «Քաղցած եմ, այո՛, բայց շա՜տ եմ քաղցած, –

Հոգոց քաշելով՝ մեր հսկան ասաց. –

Ի՜նչ հաց պիտի տաս, որ ես կշտանամ,

Ի՜նչ ջուր պիտի տաս, որ ես զովանամ,

Իմ հաց ն ու ջուրը, – գիտե՞ս որն է այն –

Քո սե՛րն է, հոգիս, քո սե՛րն է միայն.

Մի՛ նայիր, որ ես կոպիտ եմ ու բիրտ,

Այս կոպտության մեջ կա մի քնքուշ սիրտ,

Որ քեզ գլխովին իր մեջ կամփոփե.

Եվ միշտ քեզ համար միայն կտրոփե,

Ահա եկել եմ ընկել ոտքերդ,

Կամ ինձ սպանիր, կամ տուր ինձ սերդ».

«Ես քո ստրուկն եմ, դու ինձ հրամայիր.

Թեկուզ քո շան տեղ դռանդ կապիր,

Որ քեզ պահպանեմ աչքիս լույսի պես ,

Ոչ մի փորձանքի դու չհանպիպես»:

Սիրում էր Տորքը, սիրում էր անկեղծ,

Սիրում էր սիրով անբիծ, անտխեղծ.

Եվ կոպտատարազ իր դեմքը մթին

Դառել էր սիրո ցոլացող լուսին.

Այն կերպարանքը և հայացքն ահեղ,

Որ քարացնում էր մարդկանց տեղնուտեղ,

Այժմ դառել է մի վճիտ աղբյուր,

Որից բխում է սեր հեզահամբյուր…

Ի՜նչ քաղցր ժպիտ, ի՜նչ քնքուշ շարժվածք.

Ե՜րբ է ունեցել անճոռնի կազմվածք…

Բայց ինչպես զորե՜ իմ ձեռքը կոպիտ

Քնքուշ նազելվույդ առնել իր խտիտ,

Խոստովանում եմ ինձ հաղթահարված,

Ես քո գերին եմ, քո ոտքերն ընկած.

Դու քո փոխարեն ցույց տուր հարյուրին,

Թեկուզ հազարին, տասը հազարին,

Հրամայիր ինձ՝ շարժեմ այս լյառը,

Ասա՝ պոկոտեմ ամբողջ անտառը,

Վարարած գետի ընթացքը փոխեմ,

Սարեր ու ձորեր իրար հետ խառնեմ,

Լեռներ կարող են իմ ձեռքով փլչել.

Բայց քեզ, Հայկանուշ, չեմ կարող դիպչել…

Ի՞նչ պահանջ առաջադրում Հայկանուշը։

Նա ասաց Տորքին, որ այդպես այնուամենայնիվ չի լինի և պետք է կռվեն։ Քանի որ Տորքը չհամաձայնեց վնասել նրան, նա առաջարկեց, որ Տոչքը 20 աժդահա բերի` որպես գերի։